Περί αξιοπρέπειας και αξιοπιστίας

Του Δρα Λουκά Αριστοδήμου

Όταν ακούω τις λέξεις αξιοπρέπεια και αξιοπιστία να προφέρονται από ανθρώπους που δεν τις εννοούν γιατί δεν τις ερμηνεύουν σωστά, αλλά απλώς μέσα στο δικό τους παιχνίδι της προπαγάνδας, τους βολεύει να τις επαναλαμβάνουν στις δηλώσεις τους προς τα ΜΜΕ με στόχο τους πολίτες, δεν μπορώ να μη φέρω στην μνήμη μου κάτι που συνέβηκε εκείνες τες αποφράδες μέρες που ακολούθησαν τη 15η του Μάρτη 2013.

Βρισκόμουν με τα παιδιά μου και κουβεντιάζαμε την κατάντια μας σαν κράτος, παρακολουθώντας ειδήσεις και συζητήσεις από τη τηλεόραση. Κάποια στιγμή το τεσσεράμισι χρόνων εγγονάκι μου, που ομολογουμένως έχει εκείνη τη δημιουργική περιέργεια να ενδιαφέρεται για όλα και δεν αφήνει να μη ρωτά να μάθει τα πάντα, με ξάφνιασε όλως απότομα ρωτώντας με «τι σημαίνει παππού αξιοπρέπεια;»

Σάστισα όπως δεν μου συμβαίνει συνήθως, που ακούω και απαντώ με πολλή ευτυχία τις ερωτήσεις του. Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση και δυσκολεύτηκα προς στιγμή, διερωτώμενος πώς εξηγάς σε ένα μικρό παιδάκι τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Και, όσον αφορά σε μένα τουλάχιστον, ουδέποτε του δίνω απαντήσεις απλά για να τον αποφύγω.

Σκέφτηκα λοιπόν να ξεφύγω αλλιώς, λέγοντας του πως θα του εξηγούσα αυτή τη «δύσκολη» λέξη μια άλλη φορά. Αυτό το έκανα για να έχω χρόνο να φτιάξω μιαν απάντηση με λέξεις και παραστάσεις γνωστές του, ώστε να αντιληφθεί το νόημα της λέξης όσο πιο αληθινά και πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Έτσι μετά από μερικές μέρες όταν ήμουν μόνος μαζί του, του έδωσα την εξήγηση μου, μιλώντας του για τον εαυτό του, για το σχολείο του, για τους γονείς και την οικογένεια του και για την πατρίδα και αυτός τη δέχτηκα και την αντιλήφθηκε, πολύ καλύτερα από κάποιους προπαγανδιστές κυβερνητικούς εκπροσώπους που την χρησιμοποιούν κατά κόρο, δείχνοντας ότι, είτε πως δεν την καταλαβαίνουν, είτε αρέσκονται να την δολοφονούν με υποβολιμαία και βολικά νοήματα.

Μιλά λοιπόν συνήθως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, για τη σημασία που έχει να δείξουμε στους διεθνείς οικονομικούς δολοφόνους της τρόικα και στους ξένους που, πρέπει να μας εμπιστευτούν ξανά, ότι έχουμε αξιοπρέπεια και αξιοπιστία.

Η ταπεινή μου άποψη είναι πως την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία είτε τις έχεις είτε, αν τις έχασες γιατί εσύ τις καταπάτησες, τις απαξίωσες και τις δολοφόνησες, δεν έχεις δικαίωμα να τις πιάνεις στο στόμα σου αφού, το ελάχιστο, γίνεσαι και γελοίος γιατί, οι άλλοι, στους οποίους απευθύνεσαι με υποτίμηση στη νοημοσύνη τους, πίστεψε με πως κάτι τέτοια τα καταλαβαίνουν.

Θα ήθελα λοιπόν ταπεινά να του υποδείξω τα ακόλουθα:

1. Να ενδιατρίψει λίγο στα βαθειά και βαριά νοήματα της αξιοπρέπειας και της αξιοπιστίας και, γιατί όχι, να ξεκινήσει έτσι απλά, από νοήματα όπως αυτά που έδωσα στο πεντάχρονο εγγονάκι μου για να αντιληφθεί με ποιές σημαντικές ελληνικές λέξεις παίζει και εμπαίζει και εκείνες και τους πτωχεύσαντες πολίτες…
2. Όσο για το πώς εννοούν οι ξένοι, στους οποίους θέλει να αποδείξουμε την ύπαρξη της αξιοπρέπειας και της αξιοπιστίας μας, του λέγω ότι το πρώτιστο χαρακτηριστικό γνώρισμα της αξιοπρέπειας και της αξιοπιστίας, είναι η αγάπη. Ας δει λοιπόν με πόση αγάπη μας συμπεριφέρθηκαν εκείνοι, αλλά και το ίδιο το κράτος μας που φρόντισε μαζί με τα τόσα άλλα, να μας κουρέψει και την ίδια την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία μας.
3. Δεν υπάρχει αξιοπρέπεια και ούτε αξιοπιστία σε όποιο προδόθηκε και σκλαβώθηκε. Και, εδώ μιλούμε για ένα ολόκληρο λαό, που έχει οδηγηθεί εδώ από εκείνους στους οποίους εμπιστεύτηκε το κράτος του και μαζί την πρόοδο και τη ζωή του την ίδια. Ένα λαό που αυτοί ως προδότες, κατά Θουκυδίδη, τον οδήγησαν στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την επαιτεία και την μιζέρια οικονομική και ψυχική. Για ποια αξιοπρέπεια και ποια αξιοπιστία πλέων μιλούμε;
4. Η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία είναι έννοιες συνυφασμένες γιατί η πρώτη παράγει, προάγει και στηρίζει τη δεύτερη. Άρα, εμείς που μας φροντίσατε να χάσουμε την αξιοπρέπεια μας δεν μπορούμε να έχουμε ούτε αξιοπιστία.
5. Βέβαια εσείς, μιλάτε για μιαν άλλη αξιοπιστία, αυτή που επιβάλλουν οι οικονομικοί μας δολοφόνοι. Δεν μιλάτε σίγουρα για την αξιοπρέπεια που μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας, αυτήν που έκανε τους αγωνιστές της ελευθερίας μας να αντισταθούν και να πολεμήσουν στις πιο αντίξοες συνθήκες. Εσείς μιλάτε για την «αξιοπρέπεια» και την «αξιοπιστία» της υποταγής και του σκυψίματος. Η φυλή μας και η ιστορία μας κάτι τέτοιο το ονόμασε ταπείνωση, όρο ασυμβίβαστο προς τον χαρακτήρα, την ιστορία και την παράδοση μας.
6. Και επειδή εμείς οι απλοί πολίτες που δεν διαθέτουμε τα πολιτικά σας «προσόντα» που δε θέλω να τα χαρακτηρίσω έτσι που ο λαουτζίκος κάνει, έχουμε ακόμα και μνήμη και την ικανότητα να κάνουμε προβλέψεις για τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών και της πατρίδας μας, δεν μπορούμε να μην τρέμουμε στη σκέψη για το που μπορεί να μας οδηγήσουν τέτοιες αντιλήψεις περί αξιοπρέπειας και αξιοπιστίας, αν υιοθετηθούν και στο εθνικό μας θέμα.